And as the year is drawing to an end, we continue our soul-searching ...
ΥΠΝΩΣΗ
Κάποιες
φορές
Όταν έχω τη
σχόλη
Μες απ’ το
παράθυρο
Τη θέα ν’
ατενίζω
Βλέπω μια
πράσινη άπλα
Και στα όριά
της άσχημα
Σπίτια με
κάθε λογής
Τσίγκινα
παραπήγματα
Και πέρα
μακριά στον
Ορίζοντα μια
σκληρή
Ολοκάθαρη
γραμμή
Ακολουθεί
του βουνού τις καμπύλες
Το γαλάζιο
τ’ ουρανού
Δεν είναι
πάντα το ίδιο
Μια λαμπρό
μες το φως λουσμένο
Άλλοτε θαμπό στις ομίχλες πνιγμένο
Όμως όπως
και να ‘ναι
Τις
αισθήσεις νεκρώνει
Και τη σκέψη
υπνώνει
Και με μιας
το χρόνο παγώνει
Να μπορούσα
σ΄ αυτή
Την ύπνωση
Τις σβησμένες
μορφές
Να διακρίνω
…
No comments:
Post a Comment